Verse 1: ഞാന്‍ എന്നോടുതന്നെ പറഞ്ഞു: സുഖഭോഗങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ മുഴുകും; ഞാന്‍ അതിന്‍െറ ആസ്വാദ്യത പരീക്‌ഷിക്കും. എന്നാല്‍ ഇതും മിഥ്യ തന്നെ!
Verse 2: ചിരി ഭ്രാന്താണെന്നും സുഖഭോഗങ്ങള്‍ നിഷ്‌ഫലമാണെന്നും ഞാന്‍ മനസ്‌സിലാക്കി.
Verse 3: ജ്‌ഞാനത്തില്‍നിന്നു മനസ്‌സിളകാതെതന്നെ ശരീരത്തെ വീഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ ആഹ്ലാദിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ നോക്കി; മനുഷ്യനെ സന്തുഷ്‌ടനാക്കുന്നതെന്തെന്നും, ചുരുങ്ങിയ ആയുസ്‌സിനുള്ളില്‍ അവന്‍ ചെയ്യേണ്ടതെന്തെന്നും അറിയാന്‍ ഞാന്‍ ഭോഷത്തത്തെ ആശ്ലേഷിച്ചു.
Verse 4: ഞാന്‍ വലിയ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്‌തു; ഞാന്‍ എനിക്കുവേണ്ടി മാളികകള്‍ പണിതു; മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങള്‍ നട്ടുപിടിപ്പിച്ചു.
Verse 5: ഉദ്യാനങ്ങളും ഉപവനങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി, അവയില്‍ എല്ലാത്തരം ഫലവൃക്‌ഷങ്ങളും നട്ടു.
Verse 6: തോട്ടം നനയ്‌ക്കാന്‍ കുളങ്ങള്‍ കുഴിച്ചു.
Verse 7: എന്‍െറ വീട്ടില്‍ പിറന്ന അടിമകള്‍ക്കുപുറമേ ദാസന്‍മാരെയും ദാസിമാരെയും ഞാന്‍ വിലയ്‌ക്കുവാങ്ങി; ജറുസലെമിലെ എന്‍െറ മുന്‍ഗാമികള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നതിനെക്കാള്‍ അധികം ആടുമാടുകളും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.
Verse 8: സ്വര്‍ണവും വെള്ളിയും രാജാക്കന്‍മാരുടെയും പ്രവിശ്യകളുടെയും ഭണ്‍ഡാരങ്ങളിലെ ധനവും സ്വന്തമാക്കി. അനേകം ഗായകന്‍മാരും ഗായികമാരും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. മനുഷ്യന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന എല്ലാ സുഖഭോഗങ്ങളും ഞാന്‍ സമ്പാദിച്ചു.
Verse 9: ജറുസലെമിലെ എന്‍െറ മുന്‍ഗാമികളെക്കാള്‍ ഞാന്‍ ഉന്നതനും മഹാനുമായിത്തീര്‍ന്നു. അപ്പോഴും ഞാന്‍ ജ്‌ഞാനത്തില്‍നിന്ന്‌ അകന്നുപോയില്ല.
Verse 10: എന്‍െറ നയനങ്ങള്‍ അഭിലഷിച്ചതൊന്നും ഞാന്‍ അവയ്‌ക്കു നിഷേധിച്ചില്ല; ഞാന്‍ അനുഭവിക്കാത്ത സുഖങ്ങളില്ല. എന്‍െറ പ്രയത്‌നങ്ങളിലെല്ലാം എന്‍െറ ഹൃദയം സന്തോഷിച്ചു, ഇത്‌ എന്‍െറ അധ്വാനത്തിനു ലഭി ച്ചപ്രതിഫലം തന്നെയായിരുന്നു.
Verse 11: പിന്നെ, ഞാന്‍ ഉണ്ടാക്കിയവയെയും അതിനുവേണ്ടിച്ചെയ്‌ത അധ്വാനത്തെയും ഞാന്‍ നിരൂപണം ചെയ്‌തു. എല്ലാം മിഥ്യയും പാഴ്‌വേ ലയുമായിരുന്നു! സൂര്യനു കീഴേ ഒരു നേട്ടവുമില്ലെന്ന്‌ എനിക്കു ബോധ്യപ്പെട്ടു.
Verse 12: അതിനാല്‍ ജ്‌ഞാനവും ഉന്‍മത്തതയും ഭോഷത്തവും ഞാന്‍ വിവേചിച്ചു കാണാന്‍ തുടങ്ങി; രാജാവിന്‍െറ പിന്‍ഗാമിക്ക്‌ എന്തുചെയ്യാന്‍ കഴിയും? അവന്‍ ചെയ്‌തതുതന്നെ വീണ്ടും ചെയ്യുക!
Verse 13: പ്രകാശം അന്‌ധകാരത്തെയെന്നപോലെ ജ്‌ഞാനം ഭോഷത്തത്തെ അതിശയിക്കുന്നു എന്നു ഞാന്‍ മനസ്‌സിലാക്കി.
Verse 14: ജ്‌ഞാനിക്കു കാണാന്‍ കണ്ണുണ്ട്‌, ഭോഷന്‍ ഇരുട്ടില്‍ നടക്കുന്നു. എന്നാല്‍, ഇരുവര്‍ക്കും ഗതി ഒന്നുതന്നെ എന്നു ഞാന്‍ കണ്ടു.
Verse 15: എന്നോടുതന്നെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു: ഭോഷന്‍െറയും എന്‍െറയും ഗതി ഒന്നുതന്നെയെങ്കില്‍ ഞാന്‍ എന്തിനു ജ്‌ഞാനിയായിരിക്കണം? ഇതും മിഥ്യയെന്ന്‌ ഞാന്‍ ആത്‌മഗതം ചെയ്‌തു.
Verse 16: ഭോഷനെപ്പോലെതന്നെ ജ്‌ഞാനിക്കും ശാശ്വതസ്‌മരണ ലഭിക്കുകയില്ല. ഭാവിയില്‍ എല്ലാവരും വിസ്‌മൃതരാകും. ഭോഷനും ജ്‌ഞാനിയും ഒന്നുപോലെ മരിക്കുന്നു.
Verse 17: സൂര്യനു കീഴേ സംഭവിക്കുന്ന സമസ്‌തകാര്യവും വേദനാജനകമായതുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ ജീവിതം വെറുത്തു; എല്ലാം മിഥ്യയും നിരര്‍ഥ കവുമത്ര.
Verse 18: സൂര്യനു കീഴേ ചെയ്‌ത അധ്വാനങ്ങളെല്ലാം ഞാന്‍ വെറുത്തു. കാരണം അവയുടെ ഫലം എന്‍െറ പിന്‍ഗാമിക്കു വിട്ട്‌ ഞാന്‍ പോകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
Verse 19: അവന്‍ ജ്‌ഞാനിയായിരിക്കുമോ ഭോഷനായിരിക്കുമോ എന്ന്‌ ആര്‍ക്കറിയാം? എന്തായാലും സൂര്യനു കീഴേ ഞാന്‍ ബുദ്‌ധിപൂര്‍വം പ്രയത്‌നിച്ചതിന്‍െറ യെല്ലാം ഫലം അവന്‍െറ അധീനതയിലാകും. ഇതും മിഥ്യതന്നെ.
Verse 20: അതുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ മനസ്‌സുകെട്ട്‌ സൂര്യനുകീഴേയുള്ള എല്ലാ പ്രയത്‌നങ്ങളിലുംനിന്നു പിന്‍മാറി.
Verse 21: ഒരുവന്‍ ജ്‌ഞാനവും അറിവും സാമര്‍ഥ്യവും ഉപയോഗിച്ച്‌ അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയവ അവയ്‌ക്കുവേണ്ടി അശേഷം അധ്വാനിക്കാത്തവന്‌ ആസ്വദിക്കാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കേണ്ടിവരുന്നു. ഇതും മിഥ്യയും വലിയ നിര്‍ഭാഗ്യവുമാണ്‌.
Verse 22: സൂര്യനു കീഴുള്ള കഠിനാധ്വാനവും മനഃക്ലേശവുംകൊണ്ട്‌ മനുഷ്യന് എന്തുനേട്ടം?
Verse 23: അവന്‍െറ ദിനങ്ങളെല്ലാം വേദനനിറഞ്ഞതാണ്‌; അധ്വാനമാകട്ടെ, ദുഃഖസങ്കുലവും. രാത്രിയില്‍പ്പോലും അവന്‍െറ മനസ്‌സിനു സ്വസ്‌ഥതയില്ല. ഇതും മിഥ്യതന്നെ.
Verse 24: തിന്നുകുടിച്ച്‌ സ്വന്തം പ്രയത്‌നത്തില്‍ ആനന്‌ദിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ നല്ലതായി മനുഷ്യനു വേറൊന്നില്ല. ഇതും ദൈവകരങ്ങളില്‍ നിന്നാണെന്നു ഞാന്‍ ഗ്രഹിച്ചു.
Verse 25: ദൈവത്തില്‍ നിന്ന്‌ അകന്ന്‌ ഭക്‌ഷിക്കാനോ ആനന്‌ദിക്കാനോ ആര്‍ക്കാണു കഴിയുക?
Verse 26: തന്നെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നവനു ദൈവം ജ്‌ഞാനവും അറിവും ആനന്‌ദവും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു; പാപിക്കാകട്ടെ, അവിടുത്തെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നവനു വേണ്ടി ധനം ശേഖരിച്ചുകൂട്ടാനുള്ള ജോലിമാത്രം കൊടുക്കുന്നു. ഇതും മിഥ്യയും പാഴ്‌വേലയുംതന്നെ.