Verse 1: അക്കാലത്ത്, ലോകമാസകലമുള്ള ജനങ്ങളുടെ പേര് എഴുതിച്ചേര്ക്കപ്പെടണം എന്ന് അഗസ്റ്റസ് സീസറില്നിന്ന് കല്പന പുറപ്പെട്ടു.
Verse 2: ക്വിരിനിയോസ് സിറിയായില് ദേശാധിപതി ആയിരിക്കുമ്പോള് ആദ്യത്തെ ഈ പേരെഴുത്തു നടന്നു.
Verse 3: പേരെഴുതിക്കാനായി ഓരോരുത്തരും താന്താങ്ങളുടെ നഗ രത്തിലേക്കുപോയി.
Verse 4: ജോസഫ് ദാവീദിന്െറ കുടുംബത്തിലും വംശത്തിലുംപെട്ടവനായിരുന്നതിനാല് ,
Verse 5: പേരെഴുതിക്കാനായി ഗലീലിയിലെ പട്ടണമായ നസറത്തില്നിന്നുയൂദയായില് ദാവീദിന്െറ പട്ടണമായ ബേത് ലെഹെമിലേക്ക് ഗര്ഭിണിയായ ഭാര്യ മറിയത്തോടുകൂടെ പോയി.
Verse 6: അവിടെയായിരിക്കുമ്പോള് അവള്ക്കു പ്രസവസമയമടുത്തു. അവള് തന്െറ കടിഞ്ഞൂല്പുത്രനെ പ്രസവിച്ചു.
Verse 7: അവനെ പിള്ളക്കച്ചകൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞ് പുല്ത്തൊട്ടിയില് കിടത്തി. കാരണം, സത്രത്തില് അവര്ക്കു സ്ഥലം ലഭിച്ചില്ല.
Verse 8: ആ പ്രദേശത്തെ വയലുകളില്, ആടുകളെ രാത്രി കാത്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഇടയന്മാര് ഉണ്ടായിരുന്നു.
Verse 9: കര്ത്താവിന്െറ ദൂതന് അവരുടെ അടുത്തെത്തി. കര്ത്താവിന്െറ മഹത്വം അവരുടെമേല് പ്രകാശിച്ചു. അവര് വളരെ ഭയപ്പെട്ടു.
Verse 10: ദൂതന് അവരോടു പറഞ്ഞു: ഭയപ്പെടേണ്ടാ. ഇതാ, സകല ജനത്തിനുംവേണ്ടിയുള്ള വലിയ സന്തോഷത്തിന്െറ സദ്വാര്ത്ത ഞാന് നിങ്ങളെ അറിയിക്കുന്നു.
Verse 11: ദാവീദിന്െറ പട്ടണത്തില് നിങ്ങള്ക്കായി ഒരു രക്ഷകന്, കര്ത്താവായ ക്രിസ്തു, ഇന്നു ജനിച്ചിരിക്കുന്നു.
Verse 12: ഇതായിരിക്കും നിങ്ങള്ക്ക് അടയാളം: പിള്ളക്കച്ചകൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ്, പുല്ത്തൊട്ടിയില് കിടത്തിയിരിക്കുന്ന ഒരു ശിശുവിനെ നിങ്ങള് കാണും.
Verse 13: പെട്ടെന്ന്, സ്വര്ഗീയ സൈന്യത്തിന്െറ ഒരു വ്യൂഹം ആദൂതനോടുകൂടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
Verse 14: അത്യുന്നതങ്ങളില് ദൈവത്തിനു മഹത്വം! ഭൂമിയില് ദൈവകൃപ ലഭിച്ചവര്ക്കു സമാധാനം!
Verse 15: ദൂതന്മാര് അവരെവിട്ട്, സ്വര്ഗത്തിലേക്കു പോയപ്പോള് ആട്ടിടയന്മാര് പരസ് പരം പറഞ്ഞു: നമുക്ക് ബേത്ലെഹെംവരെ പോകാം. കര്ത്താവ് നമ്മെഅറിയി ച്ചഈ സംഭവം നമുക്കു കാണാം.
Verse 16: അവര് അതിവേഗം പോയി മറിയത്തെയും ജോസഫിനെയും പുല്ത്തൊട്ടിയില് കിടക്കുന്ന ശിശുവിനെയും കണ്ടു.
Verse 17: അനന്തരം, ശിശുവിനെക്കുറിച്ച് തങ്ങളോടു പറയപ്പെട്ട കാര്യങ്ങള് മറ്റുള്ളവരെ അവര് അറിയിച്ചു.
Verse 18: അതു കേട്ടവരെല്ലാം ഇടയന്മാര് തങ്ങളോടു പറഞ്ഞസംഗതികളെക്കുറിച്ച് അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
Verse 19: മറിയമാകട്ടെ ഇവയെല്ലാം ഹൃദയത്തില് സംഗ്രഹിച്ച് ഗാഢമായി ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
Verse 20: തങ്ങളോടു പറയപ്പെട്ടതുപോലെ കാണുകയും കേള്ക്കുകയുംചെയ്ത സകല കാര്യങ്ങളെയുംകുറിച്ച് ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുകയും സ്തുതിക്കുകയുംചെയ്തുകൊണ്ട് ആ ഇടയന്മാര് തിരിച്ചുപോയി.
Verse 21: ശിശുവിന്െറ പരിച്ഛേദനത്തിനുള്ള എട്ടാംദിവസം ആയപ്പോള്, അവന് ഗര്ഭത്തില് ഉരുവാകുന്നതിനുമുമ്പ്, ദൂതന് നിര്ദേശിച്ചിരുന്ന, യേശു എന്ന പേര് അവനു നല്കി.
Verse 22: മോശയുടെ നിയമമനുസരിച്ച്, ശു ദ്ധീകരണത്തിനുള്ള ദിവസങ്ങള് പൂര്ത്തിയായപ്പോള്, അവര് അവനെ കര്ത്താവിനു സമര്പ്പിക്കാന് ജറുസലെമിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി.
Verse 23: കടിഞ്ഞൂല്പുത്രന്മാരൊക്കെയും കര്ത്താവിന്െറ പരിശുദ്ധന് എന്നുവിളിക്കപ്പെടണം എന്നും,
Verse 24: ഒരു ജോടി ചെങ്ങാലികളെയോ രണ്ടു പ്രാവിന്കുഞ്ഞുങ്ങളെയോ ബലി അര്പ്പിക്കണം എന്നും കര്ത്താവിന്െറ നിയമത്തില് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതനുസരിച്ചാണ് അവര് അങ്ങനെ ചെയ്തത്.
Verse 25: ജറുസലെമില് ശിമയോന് എന്നൊരുവന് ജീവിച്ചിരുന്നു. അവന് നീതിമാനും ദൈവഭക്തനും ഇസ്രായേലിന്െറ ആശ്വാസം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നവനും ആയിരുന്നു. പരിശുദ്ധാത്മാവ് അവന്െറ മേല് ഉണ്ടായിരുന്നു.
Verse 26: കര്ത്താവിന്െറ അഭിഷിക്തനെ കാണുന്നതുവരെ മരിക്കുകയില്ല എന്ന് പരിശുദ്ധാത്മാവ് അവന് വെളിപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.
Verse 27: പരിശുദ്ധാത്മാവിന്െറ പ്രരണയാല് അവന് ദേവാലയത്തിലേക്കു വന്നു. നിയമപ്രകാരമുള്ള അനുഷ്ഠാനങ്ങള്ക്കായി ശിശുവായ യേശുവിനെ മാതാപിതാക്കന്മാര് ദേവാലയത്തില് കൊണ്ടുചെന്നു.
Verse 28: ശിമയോന് ശിശുവിനെ കൈയിലെടുത്ത്, ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു:
Verse 29: കര്ത്താവേ, അവിടുത്തെ വാഗ്ദാനമനുസരിച്ച് ഇപ്പോള് ഈ ദാസനെ സമാധാനത്തില് വിട്ടയയ്ക്കണമേ!
Verse 30: എന്തെന്നാല്,
Verse 31: സകല ജനതകള്ക്കുംവേണ്ടി അങ്ങ് ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന രക്ഷ എന്െറ കണ്ണുകള് കണ്ടുകഴിഞ്ഞു.
Verse 32: അത് വിജാതീയര്ക്കു വെളിപാടിന്െറ പ്രകാശവും അവിടുത്തെ ജനമായ ഇസ്രായേലിന്െറ മഹിമയും ആണ്.
Verse 33: അവനെക്കുറിച്ചു പറയപ്പെട്ടതെല്ലാം കേട്ട് അവന്െറ പിതാവും മാതാവും അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
Verse 34: ശിമയോന് അവരെ അനുഗ്രഹിച്ചുകൊണ്ട് അവന്െറ അമ്മയായ മറിയത്തോടു പറഞ്ഞു: ഇവന് ഇസ്രായേലില് പലരുടെയും വീഴ്ചയ്ക്കും ഉയര്ച്ചയ്ക്കും കാരണമാകും. ഇവന് വിവാദവിഷയമായ അടയാളവുമായിരിക്കും.
Verse 35: അങ്ങനെ, അനേ കരുടെ ഹൃദയവിചാരങ്ങള് വെളിപ്പെടും. നിന്െറ ഹൃദയത്തിലൂടെ ഒരു വാള് തുളച്ചുകയറുകയും ചെയ്യും.
Verse 36: ഫനുവേലിന്െറ പുത്രിയും ആഷേര് വംശജയുമായ അന്നാ എന്നൊരു പ്രവാചികയും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. ഇവള് കന്യകാപ്രായം മുതല് ഏഴു വര്ഷം ഭര്ത്താവിനോടൊത്തു ജീവിച്ചു.
Verse 37: എണ്പത്തിനാലു വയസ്സായ ഈ വിധവ ദേവാലയം വിട്ടുപോകാതെ രാപകല് ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് ഉപവാസത്തിലും പ്രാര്ഥനയിലും കഴിയുകയായിരുന്നു.
Verse 38: അവള് അപ്പോള്ത്തന്നെ മുമ്പോട്ടുവന്ന് ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുകയും ജറുസലെമില് രക്ഷപ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എല്ലാവരോടും ശിശുവിനെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തു.
Verse 39: കര്ത്താവിന്െറ നിയമപ്രകാരം എല്ലാം നിവര്ത്തിച്ചശേഷം അവര് സ്വനഗരമായ ഗലീലിയിലെ നസറത്തിലേക്കു മടങ്ങി.
Verse 40: ശിശു വളര്ന്നു. ജ്ഞാനം നിറഞ്ഞു ശക്ത നായി; ദൈവത്തിന്െറ കൃപ അവന്െറ മേല് ഉണ്ടായിരുന്നു.
Verse 41: യേശുവിന്െറ മാതാപിതാക്കന്മാര് ആണ്ടുതോറും പെസഹാത്തിരുനാളിന് ജറുസലെമില് പോയിരുന്നു.
Verse 42: അവനു പന്ത്രണ്ടു വയസ്സായപ്പോള് പതിവനുസരിച്ച് അവര് തിരുനാളിനു പോയി.
Verse 43: തിരുനാള് കഴിഞ്ഞ് അവര് മടങ്ങിപ്പോന്നു. എന്നാല് ബാലനായ യേശു ജറുസലെമില് തങ്ങി; മാതാപിതാക്കന്മാര് അത് അറിഞ്ഞില്ല.
Verse 44: അവന് യാത്രാസംഘത്തിന്െറ കൂടെ കാണും എന്നു വിചാരിച്ച് അവര് ഒരു ദിവസത്തെ വഴി പിന്നിട്ടു. ബന്ധുക്കളുടെയും പരിചയക്കാരുടെയും ഇടയില്
Verse 45: അന്വേഷിച്ചിട്ടു കാണായ്കയാല്, യേശുവിനെത്തിരക്കി അവര് ജറുസലെമിലേക്കു തിരിച്ചുപോയി.
Verse 46: മൂന്നു ദിവസങ്ങള്ക്കുശേഷം അവര് അവനെ ദേവാലയത്തില് കണ്ടെത്തി. അവന് ഉപാധ്യായന്മാരുടെ ഇടയിലിരുന്ന്, അവര് പറയുന്നതു കേള്ക്കുകയും അവരോടു ചോദ്യങ്ങള് ചോദിക്കുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു.
Verse 47: കേട്ടവരെല്ലാം അവന്െറ ബുദ്ധിശക്തിയിലും മറുപടികളിലും അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
Verse 48: അവനെക്കണ്ടപ്പോള് മാതാപിതാക്കള് വിസ്മയിച്ചു. അവന്െറ അമ്മഅവനോടു പറഞ്ഞു: മകനേ, നീ ഞങ്ങളോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്തതെന്ത്? നിന്െറ പിതാവും ഞാനും ഉത്കണ്ഠയോടെ നിന്നെ അന്വേഷിക്കുകയായിരുന്നു. അവന് അവരോടു ചോദിച്ചു:
Verse 49: നിങ്ങള് എന്തിനാണ് എന്നെ അന്വേഷിച്ചത്? ഞാന് എന്െറ പിതാവിന്െറ കാര്യങ്ങളില് വ്യാപൃതനായിരിക്കേണ്ടതാണെന്ന് നിങ്ങള് അറിയുന്നില്ലേ?
Verse 50: അവന് തങ്ങളോടു പറഞ്ഞതെന്തെന്ന് അവര് ഗ്രഹിച്ചില്ല.
Verse 51: പിന്നെ അവന് അവരോടൊപ്പം പുറപ്പെട്ട് നസറത്തില് വന്ന്, അവര്ക്ക് വിധേയനായി ജീവിച്ചു. അവന്െറ അമ്മഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഹൃദയത്തില് സംഗ്രഹിച്ചു.
Verse 52: യേശു ജ്ഞാനത്തിലും പ്രായത്തിലും ദൈവത്തിന്െറയും മനുഷ്യരുടെയും പ്രീതിയിലും വളര്ന്നുവന്നു.