Verse 1: എന്‍െറ മനസ്‌സു നുറുങ്ങിയിരിക്കുന്നു; എന്‍െറ ദിനങ്ങള്‍ തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ശവകുടീരം എനിക്കായി ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
Verse 2: പരിഹാസകര്‍ എന്നെ വളയുന്നു. അവരുടെ പരിഹാസം ഞാന്‍ നിസ്‌സഹായനായി നോക്കിയിരിക്കുന്നു.
Verse 3: അങ്ങുതന്നെ എനിക്കു ജാമ്യം നില്‍ക്കണമേ! മറ്റാരാണ്‌ എനിക്കുവേണ്ടി ജാമ്യം നില്‍ക്കുക?
Verse 4: അങ്ങുതന്നെ അവരുടെ ബോധത്തെഅന്‌ധമാക്കിയതുകൊണ്ട്‌ എന്നെജയിക്കാന്‍ അവരെ അനുവദിക്കരുതേ!
Verse 5: സ്‌നേഹിതന്‍െറ സ്വത്തില്‍ പങ്കുകിട്ടാന്‍വേണ്ടി അവനെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്നവന്‍െറ സന്തതികളുടെ കണ്ണ്‌ അന്‌ധമായിപ്പോകും.
Verse 6: അവിടുന്ന്‌ എന്നെ ജനങ്ങള്‍ക്കു പഴമൊഴിയാക്കിത്തീര്‍ത്തു; ആളുകള്‍ എന്‍െറ മുഖത്തുതുപ്പുന്നതിനിടയാക്കുന്നു.
Verse 7: ദുഃഖാധിക്യത്താല്‍ എന്‍െറ കണ്ണുകള്‍ മങ്ങി. എന്‍െറ അവയവങ്ങള്‍ നിഴല്‍പോലെയായി.
Verse 8: ഇതു കണ്ടു നീതിമാന്‍മാര്‍ പരിഭ്രാന്തരായിത്തീരുന്നു; നിഷ്‌കളങ്കന്‍ അധര്‍മിയുടെ നേരേ കോപിക്കുന്നു.
Verse 9: നീതിമാന്‍ തന്‍െറ മാര്‍ഗത്തില്‍ ഉറച്ചുനില്‍ക്കുന്നു. നിര്‍മലകരങ്ങളുള്ളവന്‍ അടിക്കടി കരുത്തു നേടുന്നു.
Verse 10: നിങ്ങളെല്ലാവരും ഒരുമിച്ചുവന്നാലും നിങ്ങളില്‍ ഒരു ജ്‌ഞാനിയും ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.
Verse 11: എന്‍െറ ദിനങ്ങള്‍ കടന്നുപോയി. എന്‍െറ പദ്‌ധതികളും ഹൃദയാഭിലാഷങ്ങളും തകര്‍ന്നു.
Verse 12: അവര്‍ രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു; പ്രകാശം അന്‌ധകാരത്തോടടുത്തിരിക്കുന്നു എന്ന്‌ അവര്‍ പറയുന്നു.
Verse 13: പാതാളത്തെ ഭവനമായി ഞാന്‍ കാണുന്നുവെങ്കില്‍ അന്‌ധകാരത്തില്‍ ഞാനെന്‍െറ കിടക്കവിരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍
Verse 14: ശവക്കുഴിയോടു നീ എന്‍െറ പിതാവാണ്‌ എന്നും പുഴുവിനോട്‌ നീ എന്‍െറ അമ്മയാണ്‌,സഹോദരിയാണ്‌ എന്നും പറയുന്നുവെങ്കില്‍
Verse 15: എന്‍െറ പ്രതീക്‌ഷ എവിടെ?എന്‍െറ പ്രത്യാശ ആരു കാണും?
Verse 16: അതു പാതാളകവാടംവരെ എത്തുമോ? പൊടിയിലേക്ക്‌ എന്നോടൊത്തു വരുമോ?